“Studeren, een goede baan vinden en zorgen dat ik genoeg geld verdien om een paard te kunnen houden en te genieten van mijn hobby.”
Zo begon ik (Chaja) in 2006 aan de universiteit voor het eerste jaar aan de faculteit biologie, ik was namelijk uitgeloot voor de studie diergeneeskunde. Dat studeren beviel me ongeveer een half jaar, in de schoolbanken zitten was niet echt mijn ding. Een tweede poging (yes, weer uitgeloot…) in de vorm van Liberal arts & sciences was een stuk inspirerender, maar misschien kwam dat ook omdat ik daarnaast 2 instructeursopleidingen volgde.
Als je de hersenen ervoor hebt moet je studeren, zo heb ik altijd gedacht en met een hoogleraar als vader kom je ook niet zo makkelijk weg met een ander idee. Ik was er dan ook volledig van overtuigd dat mijn route me zou leiden naar een (nog totaal onbekende) baan waarmee ik mijn hobby zou kunnen financieren.
Toen Emiel me destijds vroeg waarom ik de instructeursopleiding niet ging volgen was ik wel geïnteresseerd, maar vooral omdat het een verdieping van mijn kennis en vaardigheden zou opleveren. Ik was 19, had mijn eigen pony (Jel!) en reed veel paarden voor andere mensen. Ik hielp ze ook wel eens, maar ik zag mezelf nog niet echt als instructeur.
Een jaar, ORUN-diploma en Freestyle diploma verder was ik ook met mijn tweede studie gestopt, en omdat ik het lesgeven inmiddels toch wel erg leuk vond besloot ik mijn koers te wijzigen naar HBO paardenhouderij. Ik bouwde ondertussen mijn klantenkring behoorlijk uit, kocht een auto om mijn klanten te bereiken en raakte langzaam aan in tijdnood. Het lesgeven en trainen vond ik wederom veel leuker dan studeren, en gelukkig kreeg ik de mogelijkheid om mijn opleiding deeltijd af te maken. Één avond per week naar school redde ik zelfs, en in 2012 had ik een bachelor “Management, paardenhouderij en sport” op zak. Ik blij en mijn vader blij, want er was toch eindelijk een diploma!
Wat ik hier maar mee wil zeggen, is dat ik nooit bedacht had om een leven “in de paarden” op te bouwen. Mijn ouders hadden geen paardenbedrijf, ik had geen knappe sportpaarden in mijn jeugd. Wel een hele leuke pony waarmee ik veel geleerd heb, maar het duurde tot mijn 21e voor ik serieus wedstrijden ging rijden en voorbij het L1 kwam. Tot die tijd vond ik andere dingen belangrijker, dat zijn ze overigens nog steeds, maar nu geniet ik ook van wedstrijdsport.
Inmiddels ben ik al meer dan 10 jaar samen met Emiel eigenaar van de FSA. In 2011 bouwden we samen de accommodatie, de rest is geschiedenis. Mijn overtuiging is inmiddels dat iedereen die dat echt wil, die moeite wil doen, echt wil leren en bereid is om hard te werken, iets kan bereiken met werken in de paarden. Andere opties open houden is wel slim, maar zoals je net gelezen hebt kun je prima een instructeursopleiding naast een studie, of werk, volgen. Mij is het in elk geval goed bevallen.
Ben je geïnspireerd door dit verhaal en wil je ontdekken welke mogelijkheden jij voor jezelf kunt maken? Elk jaar in september starten we weer met de nieuwe groepen voor de instructeursopleidingen, je kunt er alles over lezen op deze pagina en je direct aanmelden. Of je kiest ervoor om eerst een basiscursus te volgen, als je eerst wil ontdekken of Freestyle iets voor je is.
Zien we je binnenkort op de FSA?
