Volgens welk systeem train jij?

Dat is de eerste vraag die wij stellen op lesdagen, en direct een leuke gespreksstarter. Antwoorden die wij veel horen:

• Ik probeer eerst uit te zoeken wat mijn paard nodig heeft
• Ik kijk wat de vorm van de dag is
• Ik train vooral op gevoel
• Dat is afhankelijk van mijn paard

Allemaal hele mooie antwoorden, en gegeven vanuit de liefde die je voor je paard voelt. En je aanpassen aan de vorm van de dag, de behoefte van je paard en wat je voelt als je traint is ook ontzettend belangrijk.

Het is alleen geen systeem.

En nu zeggen veel mensen: een systeem klinkt zo hard, zo onpersoonlijk. Maar dat is natuurlijk net wat je er zelf van maakt.

Een inkijkje in ons systeem:

Als ik (Chaja) ga rijden, bedenk ik altijd voordat ik opstap wat het thema van de dag is. Thematisch trainen is namelijk één van de pijlers van het Freestyle systeem die houvast kunnen geven. Dat kan bijvoorbeeld een oefening zijn als schouderbinnenwaarts, maar ook iets zoals overgangen om mijn paard sneller aan het been te maken of meer gedragenheid te creëren. Of galopwerk, een stukje uit een proef, of het aanleren van een nieuwe hulp. Het maakt eigenlijk niet uit, maar het thema komt voort uit het grotere plan dat ik heb met het paard. Laten we voor dit voorbeeld even kiezen voor schouderbinnenwaarts.

Als ik opstap kunnen er vervolgens 2 dingen gebeuren:

1. Mijn paard voelt comfortabel, zoekt mijn hand op en gaat geconcentreerd aan het werk. Ik kan rustig losrijden, check of al mijn hulpen het doen, loop de voorbereidende oefeningen voor schouderbinnenwaarts langs (rechte lijnen, voltes en wijken) en ga vervolgens aan de slag met de oefening zelf. Ik analyseer wat er beter kan, verzin daar een losse oefening voor en kom tot een heel mooi eindresultaat.
2. In de eerste hoek schiet hij al weg, hij is constant afgeleid en geeft niet ontspannen na. Is wel aan mijn been maar leunt te veel op de voorhand. Wil eigenlijk net niet lekker buigen vanwege de spanning. Om de concentratie terug te krijgen weet ik dat ik pro-actief moet rijden, met afwachten kom ik vandaag nergens. Ik rijd veel voltes, veel overgangen en langzaam wordt hij meer geconcentreerd en losser. Ik ga voltes 10 meter aan elkaar rijden met een klein stukje schouderbinnenwaarts rechtuit, maar stuur de volte op zodra hij spanning opbouwt. Ik schakel het tempo bewust terug, en concentreer me op het geven van de juiste hulpen, belonen van de juiste reactie en het creëren van herkenbare volgordes. Ik heb schouderbinnenwaarts als middel gebruikt om weer ontspannen en geconcentreerd te rijden, de kwaliteit van de uitvoering was ondergeschikt.

In beide gevallen heb ik het thema kunnen vasthouden, maar het paard bepaalt in welke vorm ik dat uit kan voeren. De hulpen, volgordes en technieken zijn hetzelfde, het doel wordt aangepast aan de vorm van de dag. In de eerste situatie was het makkelijk, veel vaker kom je situatie 2 tegen. Je thema geeft jezelf dan houvast en structuur, zodat je niet ‘maar wat gaat doen’ en afwachtend wordt. Jouw duidelijkheid en structuur geven het paard zekerheid, waardoor je toch voldaan kunt afronden.